VERSCHIET (n. n.)
TERM USED AS TRANSLATIONS IN QUOTATION
LOINTAIN (fra.)TERM USED IN EARLY TRANSLATIONS
/FILTERS
LINKED QUOTATIONS
Quotation
12 Want ons ordinancy moeste ghenieten
Eenen schoonen aerdt, naer ons sins ghenoeghen,
Als wy daer een insien oft doorsien lieten {Van een doorsien te laten, alst te pas mach comen.}
Met cleynder achter-beelden, en verschieten
Van Landtschap, daer t’ghesicht in heeft te ploeghen,
Daerom moghen wy dan oock neder voeghen
Midden op den voorgrondt ons volck somwijlen,
En laten daer over sien een deel mijlen.
[D'après NOLDUS 2008, p. 64:] 12 En effet, notre Ordonnance sera sans doute très belle, elle délectera notre esprit, si nous y laissons une percée ou échappée {Qu’on peut laisser une échappée si elle vient à point nommé.} avec au fond de petites figures et une perspective sur le Paysage où le regard peut se promener. Ainsi nous pouvons parfois permettre à notre peuple de s’asseoir au milieu du premier plan –derrière eux- une grande distance.
Conceptual field(s)
Quotation
Soo hebben wy noch voorder te letten op ’t ghene ons Plinius voorhoudt; dat daer naemelick nae ’t uytvinden van ’t licht en schaduwe, noch yet anders tot de Konst is toeghevoeght, ’t welck men ’t schijnsel ofte het afsetsel noemt, Dit schijnsel wierd Tonos ghenaemt, seght hy {Lib. xxxv. Cap. 5.}, om dat het tussen ’t licht en schaduwe tusschen beyden loopt, ende uyt beyde schijnt te ontstaen. Wat de verdrijvinge ende het verschiet der verwen belanght, het selvighe wierd Harmoge geheeten. Dies schijnt oock het woord Tonus alleenlick uyt te wijsen d’uytwerckinghe van een gheweldigher licht; wanneer naemelick het eene of het andere deel der Schilderye, ’t welck ghenoeghsaemlick schijnt verhooght te wesen, noch krachtigher verhooght wordt; mids te weghe brenghende het gene het welck ghenoegh scheen af te steken, nu maer alleen voor een schaduwe dient, om het ghene van te vooren af-stack noch meer afstekende te maeken. Doch hier van hebben wy in de voorgaende afdeylinghe ghehandelt.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] As such we should pay more attention to that which Plinius tells us; namely that after the invention of the light and shadow, something else was added to the Art, which one calls the glow or the contrast [NDR: problematic translation of the term afsetsel], This glow is called Tonos, he says {…}, because it sits between the light and shadow and appears to originate from both. What the diminuition and the degradation of the colours is concerned, this is also called Harmoge. The term Tonus also appears to point to the execution of a mightier light; namely when some or another part of the Painting, which appears to have been heightened sufficiently, is heightened even more powerful, causing that that which appeared to stand out sufficiently, now only serves as a shadow, to make that which stood out before stand out even more. Yet we have talked about this in the previous part.
The suggested translation is problematic with regard to the translation of the terms 'afsetsel', 'verdrijving' and 'verschiet', which are translated here as contrast, diminuition and degradation (of colours). The user is advised to reconsider these translations carefully. [MO]
Conceptual field(s)
Quotation
Wat het woord Harmoge belanght, het schijnt maer alleenlick een onondervindelicke Konst-grepe te beteyckenen, door welcke d’allerbehendighste Konstenaers onghevoelighlick en steelsch-wijse van d’eene verwe in d’andere vallen, sonder datmen de rechte verwisselingh en ’t rechte afscheydsel der selvigher verwen eenighsins kan bespeuren. Wy oordeelen ’t oversulcks niet onghevoeglick tot breeder verstand van dese Harmoge, ofte dit verschiet, een exempel of twee uyt de nature voord te brengen. Want indien wy de gantsch seldsaeme vermenghinge van Zee en Lucht in haer ontwijcken ende ververren oyt hebben aenghemerckt, het en kan ons niet onbekent sijn, hoe wijse beyde ontrent den Horizont ofte ontrent den ghesichteynde, uyt ons ghesicht verliesen; dewijsse nae haer verflauwende verschiet sachtelick in malckander loopen, sich in eenen bedommelden nevel-mist soo wonderbaerlick vereenighende, dat het ons onmogelick is ’t rechte affscheydsel der selvigher aen te wijsen, siet Stat. Papinius Lib. V. Thebaid. Daer is noch in den reghen-boghe een klaerer bewijs van sulcken verschiet der verwen te vinden. Want alhoewelmen in dit veelverwige wonder-werck der nature een groote verscheydenheyd der Coleuren ghewaer wordt, nochtans kanmen niet sien dat de selvighe erghens hardelick aen malckander stooten, dewijlse door een seer aerdigh ververuwde verdrijvinghe niet alleen sachtelick in malckander schijnen te vloeyen, maer oock uyt malckander te groeyen; offe schoon in haere uyterste deylen dapper verschillen, evenwel wordense een in ’t raeken; wantse weder-sijds in haeren tusschen grond soo gantsch soetelick verdwijnen, dat men noch d’eene noch d’andere bescheydenlick sien kan; ende in stede van d’een of d’ander vindt men maer alleen de verstervinghe van twee verwen, die allenghskens verbleyckende heymelick in malckander worden versmolten, siet Ovid. Lib. VI. Metamorph. en Seneca Lib. I. Nat. quaest. Cap. 3.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] What the term Harmoge is concerned, it appears to just mean an invisible Art-practice, by which the most able Artists move inappropiately and furtively from one colour to the next, without any possibility to perceive the real change and the real border of the same colours. For this reason we do not find it unseemly to produce an example or two from nature to futher understand this Harmoge or chromatic degradation. Because if we have ever seen the rather rare mixing of Sea and Sky in its reclining and distancing, it cannot be unknown to us, how we lose them both out of sight near the Horizon or the vanishing point; the manner in which they softly flow into eachother towards the fading chromatic degradation, uniting themselves so miraculously in a damp fog, that it is impossible to us to point out its true border, see Stat. Papinius (…). In the rainbow we can find an even clearer proof of such a degradation of colours. Because although one becomes aware of the great diversity of colours through this multicolour miracle-work of nature, nevertheless one cannot see that they bump harshly against eachother somewhere, while they appear to not only softly flow into eachother through a very fine painted diminuition of colours, but also grow away from each other; although they differ very much in the outer parts, yet they become one in touching; as they disappear so sweetly in their shared space, that one cannot see one or the other separately; and instead of one or the other one only finds the corruption of two colours, that are secretly melted into eachother by gradually fading, see Ovid (…).
The terms verschiet, verdrijving and versterving are difficult to translate to English. I have chosen the terms degradation (of colours), diminuition and corruption. The user is advised to carefully reconsider these suggested translations. [MO]
Conceptual field(s)
Quotation
XI. Naer de verschietingh der beelden moeten zy stercker oft flaeuwer ghehouden werden: dat is, soo veel als zy verliesen door verkleeningh, soo veel nae advenant zy verflaeuwen van koleure oft sterckte.
XI. En fonction de l’éloignement des figures dans le fond, il faut les peindre plus ou moins fort, c’est-à-dire plus ces figures s’éloignent et diminuent, plus elles palissent en couleurs ou en force.
Conceptual field(s)
Quotation
Den Masticot is mede een seer goede Verwe, d’een soort hooger Geel, dan d’ander zijnde, wert meest onder de Groene Verwen getempert, want sy alleen wat schrael is: Sy wert evenwel gebruyckt om somtijts eenige Somerachtige helderheyt, in de verschieten der Lochten aen te leggen, datmen sachtjens tegen de blaeuwe Bergen aen drijven moet: Oock dientse tot Hooghsels van eenighe Boomen, Veldtstreecken van eenighe Verlichte Valeyen, of vlackheden op de Bergen ende diergelijcke, als dat in ’t aenleggen vande Landtschappen sal geseyt worden.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Of the yellow colours: their preparation, mixing and use. Massicot. Massicot is a very good Colour, some more Yellow than others, is mostly mixed with Green Colours, because by itself it is a bit pale: She is also used sometimes to give a Summery clarity to the perspective of the Sky, which one should softly place against the blue Mountains: It also serves for the Highlights of some Trees, the fields of sunlit Valleys, or plateaus in the Mountains and the like, as will be discussed with regard to the building up of landscapes.
Conceptual field(s)
Quotation
Ten Tweeden, een schoonen, suyv’ren, en gestreckten locht, die wat sommer en koelder van ghesteltheydt schijnt, sonder veel verscheydentheyt der Coleuren, moet aengeleyt worden met schoon Ascus, als boven geset is; en met dit selve Blaeuw dat met wat meer Wits getempert is, salmen onder het bovenste Blaeuw aenleggen, en soetjens van boven nederwaerts verdrijven, invoegen dat het altijdt een versoetend Blaeuw blijve, en op den Orizont het lichtste kome te wesen; dan salmen met den voorschreven Ascus hier en daer eenige veranderlijcke streecken, flaeuwelijck in ’t verschiet aenwijsen, altijt opmerckende datse wijckende blijven, en groote ruymte vertoonen.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Secondly, a clean, pure and quiet Air, which appears a bit more somber and cool of condition, without a lot of variety of Colours, should be build up with clean Ascus, as said above; and with the same Blue, mixed with some more White, one will build up underneath highest Blue, and gradually blend from high to low, and it always has to remain a sweetening blue, and be the lightest on the Horizon; then one should vaguely accentuate some variable touches in the distance with the aforementioned Ascus, always observing that they remain diminishing, and show great depth.
Conceptual field(s)
Quotation
Dan staet aen te mercken datmen de dingen die verre in ’t verschiet komen, selden of weynigh hooght, invoegen dat het van veele alleen licht en schaduwe flaeuwelijck aengewesen, genoegh is;
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] It should then be remarked that the things that are far in the distance are seldom or sparingly heightened, and that in many case it is sufficient to faintly point out only light and shadow;
Conceptual field(s)
Quotation
Nu soo staet inde twede tijt te letten op de middelen diemen moet aenwenden, om eenen heerlijcken ende grooten naem te bekomen: {2. Tijt om een grooten naem te bekomen.} Door de Eere (seght Iunius) wert de Schilder-Konst als door ’t rechte Lock-aes aengeset. Soo is oock de hope van een onsterffelijcken naem te bekomen, het eenigh oogh-merck der oude Vermaerde Konstenaers geweest; wetende dat indien sy dien konden bereycken, het haer aen geen winste ontbreecken soude. Men kan geen wegh, die daer op uytloopt nader practiseeren, dan te arbeyden om sich Universeel in de Konst te maecken, en gelijckmen seyt over al t’huys te zijn; {Datmen moet soeken algemeen in de Konst te zijn.} invoegen men alle ende een yegelijck kome te voldoen. Hoe menighmael sietmen door gebreck van dese algemeenheyt dat fraye Meesters hare Tafereelen bederven met yets daer by te maecken, op welcke sy haer niet en verstaen; als by Exempel een Beeldt-Schilder dat hy Lantschappen by sijn Historyen maeckt die niet en Deugen, of Gebouwen en anders tegen de order-maten ende perspectijf regeles daer by ordineert, ende dierghelijcke, als de verstandige genogh sal vatten: In alle welcke misslagen een Schilder niet en sal vervallen, by aldien hy sich op de alghemeene wetenschappen verstaet.
Men soude hier tegen konnen inbrengen, datter Remedien zijn om in desen geholpen te werden, {Tegenwerpingh van sommige.} ende datmen, gelijck het veel geschiet, sijne stucken door andere kan laten op maecken, als by voorbeelt, dat een Beelde-Schilder sijne verschieten van een Landtschap-Schilder laet maecken, of de Gebouwen van een die in de Architecture ende perspectijf verstaet, ende soo voort: Waerom een Landtschap-Schilder sijn stucken door een Beeldenaer kan laten stoffeeren, gelijckmen dat soo noemt: Invoegen datter dickwils twee, dry, à vier Meesters aen een Tafereel geschildert hebben. Hier omtrent heeft de Ervarentheyt geleert, dat de Beelden in soodanige stucken dickwils worden ingelapt even offer uyt de Lucht ingevallen waren, of immers daer in niet en hoorden. {Haer misslagh ontdeckt.} Want menighmael en wert van de Stoffeerders het voornemen vanden Meester noch de verkiesinghe van het Dagh-licht, noch de behoorlijcke wijckinge der gronden, de Perspectijf, Ja den ganschen aert van ’t Landschap niet verstaen; veel min dan datse het in het toe-passen harer Beelden in acht souden nemen: invoegen dat sy gantsch onge-aerde Beelden van eenen schoonen dag in een sommer Landtschap komen te maecken, en diergelijcke misslagen meer, die tegen de waerheyt der nature, en regelen van de Konst strijden. ‘k Hebbbe veelmael geobserveert, dat de Beeleen [sic, ndr.] ende Beesten, die vanden Lantschap-Schilder selfs daer in gemaeckt waren, die (hoe slecht sy oock mogten geteykent wesen) nochtans beter uyt eenen aert na het Landtschap geplaetst, en Geschildert waren, dan andere die al van een goet Meester daer waren by-geflanst. {Door ervarentheyt van veel voorvallen wederleyt.}
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] In the second period it is important to pay attention to the means that one should apply to obtain a glorious and great name: {2. Period to obtain a great name.} The Art of Painting (says Junius) is stimulated by honor as if by a real bate. As such the hope of obtaining an immortal name, has been the only objective of the old Famous Artists; knowing that if they could reach it, they would not be lacking any profit. There is no road to follow more closely to arriver there, than to make oneself Universal in the Art, and to say to be at home anywhere; {That one should try to be general in the Art.} as such one will learn to do everything. How often one sees that through the lack of this generality good Masters spoil their Paintings by adding something to it, which they do not master; As if, for example, a Painter of Figures makes Landscapes for his Histories that are not good, or composes Buildings and such against the proportional sizes and rules of perspective to it, and such, which the wise will readily understand: A Painter would not fall into these mistakes, if he understands the general sciences of all this. One could contradict this [by saying] that there are remedies to assist in this, {The counterargument of some.} and that one, as happens often, can have his pieces be drawn up by others, like for example, that a Painter of Figures has his perspectives drawn up by a Landscape Painter, or the Buildings by someone who understands Architecture and Perspective, et cetera: This is why a Landscape Painter can have his pieces be filled in by a Figure painter, as one calls it: As such there are often two, three or four Masters who have worked on a Painting. In this regard the experience has taught us, that the Figures in such works are often thrown in as if they had fallen in from the sky, or did not belong there. {Their mistake discovered.} Because oftentimes the idea of the Master nor the selection of the Day-light nor the appropriate deviation of the ground, the Perspective, yes the whole nature of the Landscape is not understood by those who fill in the picture; even less so that they would take it into consideration in their Figures: as such they arrive at making rather inappropriate Figures of a beautiful day for a gloomy Landscape and more of such mistakes, which strive against the truth of nature and the rules of the Art. I have often seen that Figures and Animals that had been made by the Landscape Painter himself, (however bad they may have been drawn) had been placed and painted much better in character with the Landscape than others that had been thrown in it by a good Master. {Contradicted by the experience of many cases.}
Conceptual field(s)
Quotation
8. ’T Groen slaanwe daar om over; om dat men ’t uit geel en Blaauw temperen kan. ’t is waar, daar zijn groene stoffen in de nature; waar onder de beste zijn gedistilleert spaansgroen, ongedistilleert groen, terreverde, bequaam in verschieten van landschappen, en berggroen: maar dus heeftmen ook sonder mengelinge bruin in omber en keulze aarde; zonder dat men die behoeft een Hooftverwe daarom te noemen; waaromwe het (yeder nogtans zijn vryheid van gedagten, en leydinge van inbeeldinge latende) met de voornoemde drije zullen laten berusten, […]
[translation: BEURS, en preparation, transl. Myra Scholz:] 8. We skip over green because it can be mixed from yellow and blue. It is true that there are green pigments in nature, the best of which are distilled Spanish green, verdigris, green earth, attractive in distant landscapes, and mountain green. But we also have unmixed brown in umber and Cologne earth, which does not mean they should be called main colors. We will therefore leave it at the aforesaid three (nevertheless allowing everyone the freedom to follow their own ideas) […]
Conceptual field(s)
Quotation
{Wat zijn stuk in alles aan te leggen noodwendig.} Als een Schilder dit niet weet, zal zijn werk hem meester werden, en van de natuure afwijkende overhoop leggen, zonder sterk en flaauw, nabyheid en verheid behoorlijk te konnen verkrijgen.
{De ordre is verscheiden na de zaaken.} Men kan wel bevroeden, dat alle zaaken juist niet eveneens willen zijn behandelt, zommige die weinige veranderinge van verheid en nabyheid hebben, kan men op de kragt van de inbeeldinge door de gewoonte gevestigt, laten afloopen; maar nogtans niet in den aanvang van zijn konst-oeffeninge, zommige stukken hebben veele verschieten en gronden, als landschappen; daar ook de logt van onder (na de landschappen) na boven getempert worden, daar zijn bloemstukken, die veelerhanden en wonderlijke mengelingen van bloem en loof hebben; daar zijn kameren en beelden daar in, ook wel om geschiedenissen afte schilderen: die een Leerling ligt versetten; als zy in zijn ordre van aanleggen niet vast en is.
[translation: BEURS, en préparation, transl. Myra Scholz:] {Proper application of everything is necessary} If a painter does not know these things, he will lose control of his work, which will be chaotic and deviate from nature, having no balance of intense and subdued, nearness and distance. {Different subjects require different orders} As one can imagine, not all subjects should be treated in the same way. For some, with little difference in distances, one can simply rely on imagination as established by habit—but not when one is beginning to practice art. Some pieces have many gradations of distance and grounds, such as landscapes, where sky must also be applied in shades from the lower part (adjacent to the landscape) upward. There are also floral pieces with many amazing combinations of blossoms and leaves. There are interior scenes with human figures, also needed for historical paintings. All these can easily confuse a pupil who is not well versed in the order of application.
In the German translation, the translator translated verschiet erroneously wiht ‘Verscheidenheit’. [MO]
Conceptual field(s)
Quotation
Verders is zeer noodig op te merken, dat, gelyk de voorwerpen in een groote distantie verkleenen, desgelyks na maate der zelve de koleuren moeten verminderen, en allengs graauwer werden. De natuur leert ons het zelve. Doch ik heb bevonden, dat men zelfs eene der hoofdkoleuren in ’t verschiet mag plaatsen, zonder dat die voor dringen zal, wanneer men ze met gelyke koleuren, uit des zelfs natuur oorsprongkelyk getrokken, verzeld;
[D'après DE LAIRESSE 1787, p. 334-335:] Il reste à observer que comme les objets diminuent à une certaine distance, il faut de même que les couleurs locales en deviennent plus vagues & d’un ton plus grisâtre, à raison de leur éloignement, ainsi que la nature nous l’enseigne ; ce qu’il faut attribuer à l’air ambiant qui se trouve entre notre œil & les objets. […]
Conceptual field(s)
Quotation
HEt is een ontwyffelbaare waarheid, dat het verschiet in een gemeen Tafereel dat deel des zelfs is 't geen van ons afwykt, vermindert en verflaauwt: en de horisont is een uiterste verheid die ons gezicht bepaalt. In de Plafonds, in tegendeel, is ons verschiet, en de bepaaling van ons gezicht het firmament of der sterrenhemel, waar door de voorwerpen, hoe hooger zy zyn, hoe kleender in gestalte werden en verminderen, ja uit ons gezicht verdwynen, niet alleen in de proportie en netheid, maar ook in de koleur.
[D'après DE LAIRESSE 1738, p. 451-452:] It is obvious that the Offskip, in a common Picture, is the Part which retires or goes off from us, lessens and grows faint, and that the Horizon is an utmost Distance, limiting our sight. Contrary, in Cielings, our Offskip and Boundary of Sight is the Firmament or starry Sky ; whereby Objects, the higher they are, lessen the more, even to Insensibility, not only in their Proportions and Neatness, but also in their Colours.