KRACHT (n. f.)
TERM USED AS TRANSLATIONS IN QUOTATION
EFFET (fra.)TERM USED IN EARLY TRANSLATIONS
/FILTERS
LINKED QUOTATIONS
Quotation
't Ghene wy voor desen alreede voor ghehouden hebben, moet hier en elders al wederom verhaelt worden; dat wy naemlick de kracht der oprechter imitatie niet behooren te stellen in 't nae-aepen van uytwendighe verciersels, maer dat wy meest van allen d'inwendighe kracht des wercks moeten uyt drucken. Laet ons dan altijdt nieuwe achtinghe daer op nemen, wat een sonderlinghe bevalligheydt d'oude Meesters in 't wercken ghehadt hebben; hoedaenigh haer voornemen gheweest is; wat maniere van stellinghe sy hebben ghebruyckt, als oock hoe dat hun selfs die dinghen, dewelcke maer alleen tot vermaeck scheenen te dienen, den wegh tot eenen eeuwigen naem hebben ghebaent. Voor end'alleer wy dese dinghen grondighlick begrijpen, soo en is het ons niet moghelick d'oude wel nae te volghen.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] That which we have already proposed, has to be retold here and elsewhere; namely that we should not place the power of honest imitation in aping external embellishments, but that we most of all have to express the internal force of the work. Let us then always reconsider this anew, what a remarkable gracefulness the old Master have had in working; what has been her aim; which manner of composition they have used, as well as how those things which appeared to have only served entertainment, have paved the way to eternal fame. Not before we understand these things thoroughly, it is impossible to us to imitate the old well.
Anciens (les)
This section is not present in the first Latin edition (1637), but is included in the later Latin editions (1694). [MO]
Conceptual field(s)
Quotation
Want d’onkonstighe werck-Meesters en laeten sich niet alleen selver voorstaen, dat de voornaemste vermaeckelickheyd ofte kracht haerer wercken in een opghesmuckte sachtigheyd of grove hardigheyd bestaet; Maer d’onervaerene beschouwers houden ’t insghelijcks daer voor, dat d’aller Konst-ledighste wercken d’aller kraghtighste sijn;
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] Since the artless work-Masters [NDR: artisans] do not only boast, that the main amusement or power of their works consists of a gaudy softness or coarse hardness; But the inexperienced spectators also believe, that the works that are most void of Art are the most powerful;
Junius discusses what causes enjoyment (‘vermakelijkheid’) in the beholder of art. He complains that bad artisans (intently not calling them artists) pride themselves on works that are actually void of artistic value. Junius names two examples of bad art: works that display exaggerated softness (‘zachtheid’) or instead coarse hardness (‘hardheid’). This section is formulated quite differently in the Latin and English edition. The selected Dutch terms have no Latin or English counterparts. [MO]
Conceptual field(s)
Quotation
Ghelijck het dan blijckelick is dat sich de eenighen ende waeren grond-slagh der Konste in de Teickeninghen allermeest ontdeckt, soo gaet het mede vast datse den verstandigen een sonderlinghe vermaeck door de kracht van een rechtschaepene onopghepronckte Symmetrye aenbrenghen. Wy sien ’t oock daghelicks dat sich de welgheoeffende Konst-kenners niet alleen met de konstighe wercken selver verghenoeght houden; maer datse boven dien d’eerste, tweede, derde schetsen, die de groote Meesters tot ontwerp haerer wercken ghemaeckt hebben, met een dapper vierighe ende onversaetelicke begheerte beschouwen; niet allen, om datse d’uytnemende schoonheyd en kracht van een welgheproportioneerde Teyckeningh allerbest in d’eenvoudigheyd deser onghecierder linien beseffen; maer oock om datse in de selvighe den soeten anghst des werckenden Konstenaers ordentlick konnen naespeuren;
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] Just like it is then clear that one finds the one and true principle of the Art in the Drawings, as such it is also certain that they add the reasonable and remarkable entertainment by the power of a rightful unembellished Symmetry. We likewise daily see that the well-trained Connoisseurs do not only delight themselves with the artful works themselves; but that they moreover study the first, second and third sketches that the great Masters have made for the design of their work, with a great and unsatiable lust; not only because they recognize the outstanding beauty and power of a well-proportioned Drawing the best in the simplicity of these unembellished lines; but also because they can clearly trace the sweet fear of the working Artists in it;
This extract does not occur in the Latin edition of 1637. In the English edition, the term Kunstkenner is described as 'many who have deeper insight'. [MO]
Conceptual field(s)
Quotation
De Schilder-Konst bestaet voornaemelick in de Coleuren; seght Philostratus {In proemio Iconum.}; alhoewel sy ’t daer by niet en laet blijven; maer ghelijckse in de eenverwighe Schilderyen haere sonderlinghe kracht openbaert, soo schijntse nochtans in de veelverwighe stucken een gantsch andere Konst te sijn; vermids sy ons de schaduwen aenwijst; sy vertoont het onderscheyd, ’t welcke men in ’t gelaet van eenen rasenden, bedruckten, verheughden mensche plaght te bevinden; sy onderwindt sich de kracht van de glinsterende ooghen-straelen nae te boetsen, ’t welck den Ghiet-konstenaeren ondoenlick is;
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] The Art of Painting mainly exists in the colours, says Philostratus {…}; although they do not leave it to this; but like she shows her remarkable power in the one-colour Paintings, as such she nonetheless appears to be a very different Art in the multi-coloured pieces; as it shows us the shadows; it shows the difference, which one tends to find in the face of a raging, dejected, happy man; it makes an effort to imitate the power of the twinkling eyes, which is impossible for the Cast-artists [NDR: Sculptors in bronze].
Junius discusses colour (kleur) as one of the main elements of painting (schilderkunst, schilderij). He distinguishes between monochrome paintings (eenverwigh schilderij) and polychrome paintings (veelverwigh schilderij). Unlike sculptors, painters are able to depict the shadow and different facial expressions. [MO]
Conceptual field(s)
Quotation
Alhoewel een Beeld alle de waerachtighe linien der afghebeelder dingen uytdruckt; nochtans derft het de rechte kracht der dinghen selver, als wesende onbeweghelick en sonder eenigh roersel, seght Tertullianus Lib. II. adversus Marcionem. Het manghelt de kley-stekerye, seght Apuleius {In Apologia.}, aen de behaeghelicke lustigheyd die het leven dapper plaght te verwackeren; het schort de steenen aen de Coleur; het liegt de Schilderyen aen stijvigheyd; en alle dese verscheydene soorten van naeboetsinghe hebben ’t roersel ghebreck, ’t welck de levende ghelijckenisse der dinghen met een sonderlinghe ghetrouwigheyd plaght te vertoonen. Ghelijck het oversulcks altijd waerachtigh is dat d’afghebeelde dinghen ’t naturelicke roersel derven, soo plaghtense oock somtijds heel end’al van het naegheboetste roersel ontbloot te sijn; ghemerckt d’aller oudste en d’eerste Meesters in haere wercken een gantsch swaere, lompe, ende onbeweghelicke maniere volghden, sonder eenigh levendighe roersel in de selvighe uyt te storten.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] Although an Image only expresses the true lines of the depicted things; it nevertheless lacks the true power of the things themselves, like being unmoving and with any stir, says Tertullianus (…). The clay-sculpting misses, says Apuleius, the comforting delight that life strongly tends to incite; the stones lack Colour; the Paintings lack stiffness; and all these different sorts of imitation miss the stirring, which the living similitudees of things tend to show with a remarkable faithfulness. Like it is moreover always true that the depicted things lack the natural movement, as such they sometimes also are completely devoid of the imitated movement; seen that the oldest and first Masters followed a rather heavy, akward and still manner, without putting any lively movement in it.
Conceptual field(s)
Quotation
De opperste volmaecktheyd der Schilderyen is voornaemelick daer in gheleghen, dat dese vijf hoofd-stucken malckander in ’t werck soo vriendelick ontmoeten en soo wel met malckander over een draghen, datse door haeren onderlinghen eendraght een sekere soort van aenghenaemheyd ofte welstandigheyd (die ghemeynlick de Gratie ende Bevalligheydt der Schilderyen ghenaemt wordt) ’t saementlick uytstorten: Soo en is oock dese Gratie in haeren eyghen aerd anders niet, dan een soete en gantsch vriendelicke over een stemmige van allerley volmaecktheden in een stuck wercks op een ghehoopt: Het is de beste versaemelingh van d’aller beste dinghen. […] Ghemerckt dan dat de gheestigheyd der Inventie ons ghemoed soetelick plaght te verlocken, dat de nettigheyd der Proportie onse ooghen vaerdighlick plaght tot sich te trecken, dat de bequaemheyd der verwen onse fantasie door een aenghenaem bedrogh seldsaemlick plaght te beguychelen, dat de levendigheyd des Roersels onse ziele kraghtiglick plaght te verrucken dat de ordentelickheyd der schickinghe onse sinnen op een gantsch wonderbaerlicke wijse plaght te belesen; hoe en sal doch die Schilderye gheen sonderlinghe kracht in onse herten uytstorten, daer in sich alle dese hoofd-stucken eensaementlick laeten vinden:
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] The highest perfection of the paintings lies foremost therein, that these five chief principles meet eachother so pleasantly in the work and coincide so well with eachother, that they extent a certain kind of agreeability or convenance (which are commonly called the Grace and the Charm [NDR: both would be translated as Grace in English] of the paintings): As such this Grace is nothing else in nature, than a sweet and rather friendly harmony of all sorts of perfections combined in one piece of work: It is the best collection of the very best things (…) Seen that the spirit of the Invention tends to sweetly seduce our mind, that neatnes of the Proportion tends to capably pull our eyes towards it, that the adequate use of colours tends to confuse our fantasy extraordinarily by a pleasant deceit, that the liveliness of the mouvement tends to enchant our soul powerfully, that the order of the composition tends to instruct our senses in a rather miraculous way; how than can the Painting not spread a remarkable power in our hearts, in which all these principles can be found together:
While moving towards the conclusion of the third Book, Junius explains that the perfection (volmaaktheid) of an art work lies in the agreement (overeenstemming) of the five chief principles (hoofdstuk), as described in the previous chapters. He uses different terms for this perfection: aangenaamheid (agreeability), propriety (welstand), grace (gratie), charm (bevalligheid). He goes on to list the most perfect state of the different principles: spirit (geestigheid) of invention, neatness (netheid) of proportion, an adequate use (bekwaamheid) of colours, liveliness (levendigheid) of the movements and order (ordentelijkheid) in the composition. In the English edition, this term is described as 'the aire of the picture'. [MO]
Conceptual field(s)
ANGEL, Philips, Lof der Schilder-Konst, Leiden, Willem Christiaensz van der Boxe, 1642.
1 quotationsQuotation
Het welschicken van dagen en schaduwen by een, is een van de principaelste hooft-banden daer een goet Schilder mede verciert dient te zijn, om de wel-standigheyt die de selve onse Konst aen brenght: want de schaduwe by een ghevoeght zijnde op haer behoorlijcke plaets, gheven sulcken tooverachtighe kracht, en wonderbaerlijcke welstandt; dat veel dinghen, die nauwelijcx door gheen Penceelen met verwen zijn na te bootsen, seer eyghentlijck doen schijnen. Want de kracht die de levende en wesentlijcke dingen hebben, schoon haer schaduwen ghestroyt zijnde, onder een haspelen, ende evenwel noch een welstandt hebben; soo konnen wy, om de onvolmaecktheyt die in ons noch overigh is, het selve in onse wercken gheen welstandt gheven, noch soodanighen kracht als sy ons voor komen; dan als wy het selve wel te weghe konnen brenghen, wanneer wy de schaduwe, en het licht, ghesamentlijck met goede orderen by een gheschickt hebben […]. Even so gaet het hier met onse verdeelde schaduwe toe, dewelcke, soo langh alsse van een verspreyt zijn, en konnen het ghesicht van de Lief-hebbers niet in nemen. Want wy moeten door schijn eyghentlijcke kracht (soo noem ick het) het ghesichte der Konst-beminders, door een, eendrachtelijcke goede orderen der 'tsamen-voeginghe van licht en schaduwen, overweldighen en in nemen. Soo dat dan voor al het wel schicken der schaduwe niet simpelijck gheseyt en moet werden noodich te zijn; maer van alle Schilders, wie het oock soude moghen wesen, op't hooghste moet betracht werden.
[proposition de traduction, Léonard Pouy:] Le bon arrangement des jours et des ombres est l’une des principales couronnes dont doit se parer un bon peintre, dans la mesure où il apporte à notre art sa bienséance. Car lorsque les ombres sont arrangées à leurs propres places les unes à côté des autres, elles possèdent un tel pouvoir enchanteur et une convenance si merveilleuse, qu’elles font apparaître comme tout à fait véritables certaines choses qu’il est difficile d’imiter avec un pinceau et des couleurs. Car la puissance d’effet que les objets vivants et réels possèdent suffit à leur conférer leur bienséance, même lorsque leurs ombres sont dispersées et confuses. Afin de dépasser cette imperfection que nous conservons dans nos œuvres, qui nous empêchant empêche d’atteindre cette bienséance, ni l’effet tel qu’il se manifeste à nous, nous devons arranger dans le bon ordre à la fois l’ombre et la lumière ensemble […]. [ndr. Métaphore du soldat sur le champs de bataille, ndr.] Il en va de même de nos ombres divisées, lesquelles ne peuvent capturer l’œil des amateurs tant qu’elles sont dispersées. Car c’est avec une force naturelle apparente (telle que je l’appelle) que nous devons dominer et nous emparer de l’œil des amateurs au moyen d’un bon arrangement de la conjonction des lumières et des ombres. Aussi n’est-il pas suffisant de simplement dire qu’il est nécessaire d’arranger les ombres correctement. Cela doit être mis en pratique au plus haut degré par tous les peintres.
Conceptual field(s)
Quotation
Soo plegen verstandige Schilders haer in desen, van eenige behulp-middelen te versien, die haer in het oordeelen van hunne wercken eenighsins te bate mochten komen: {Behulpmiddelen om van sijn dingen wel te oordeelen.} Hier toe gebruyckten sommige den Spiegel, in welcke sy haere dingen als in een tegenstrijdige ende omgekeerden stand besagen; invoegen sy haer oordeel door het beschouwen van twee onderscheyde Vertooningen, op den Toetsteen brachten. ’t Is niet sonder reden datmen door dat middel de fauten zijner wercken kan naspeuren; want door dien omkeeringh van stant, veroorsaeckt dat de eyge Liefde omtrent onse Wercken niet in haer volle kracht en kan herschen, soo komen wy die aen te sien als het Werck van eenen anderen Werck-Meester, in welcke men (gelijck d’ondervindinge leert) altijdt veel gebreecken vinden kan: gelijck wy dat noch verder in ons tweede Boeck sullen aenraecken. Andere keeren hare stucken somtijts om, en sien die t’onderste boven, om alsoo uyt te vorssen of hunne dingen haer behoorlijcke Teyckeningh ende kracht hebben, ende behouwen: Gelijck dat mede door de Lijsten aende stucken te doen dickwils ontdeckt wort;
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] As such wise Painters tend to supply her with some aids, which might somewhat be of benefit for judging their works: {Tools that aid to judge one’s own work well.} Some used a mirror for this, in which they observed their things in a contrasting and opposite position; as such they tested their judgement by observing two different displays. It is not without reason that one can detect the mistakes in his work by that means, because through the reversal of the position, it causes that one’s own Love for our works cannot reign in its full power, so we get to so it as if it were the work of another Artisan, in which one (like experience teaches us) can always find flaws: as we will touch upon this further in our second Book. Others sometimes turn their pieces around, to see it upside down, to investigate this way whether their things have a proper Design and power, and maintain it: As this is also often discovered because by placing the Frames on the works;
Conceptual field(s)
Quotation
De Beelden (om daar mede aan te vangen) moet een Schilder eerst aanleggen, ’t zy in een Kamer, Landschap of andere vergaderplaats van menschen.
{Kamern.} In een Kamer maakt men niet onvoegelijk, ’t agterste, dat verst afwijkt, op het laatste: {Landschappen.} dog in een Landschap na de beelden (als’er in koomen door de geschiedenis of vermaak) de logt, bergen en gronden van agteren na de voorgrond toe, en als zulx is gedaan, verçiert men ieder grond met zijne boomen, kasteelen, huisen tuinen enz. elk voorwerp en grond volgens die kragt en flaauwheid; die de nabyheid of verheid na evenredenheid volgens de doorzigtkunde gebied.
{Bloemstukken.} Een Bloemschilder mag wel eerst zijne bloemen en bladeren schilderen, die in ’t sonneligt dan die in de schaduwe koomen; […] waar na hy zijn hof of landschap zoodanig kan behandelen, als hy oordeelen zal, dat de welstand van zijn bloemen (of ook vrugten) die zijn voornaamste oogmerk zijn zullen toelaaten.
{en Zeestukken.} In Zeestukken legtmen eerst de logt en ’t water aan, […]
[translation: BEURS, en préparation, transl. Myra Scholz:] {About human figures} Human figures (to begin with them) should be painted first, whether in a room, a landscape, or some other place where people gather. {Rooms} In a room there is nothing wrong with painting last what is furthest away, receding in the distance. But in a landscape, after placing the human figures (included either for reasons of history or pleasure), one paints the sky, mountains, and grounds from the background to the foreground, and when this has been done, adorns each ground with its trees, castles, houses, gardens, etc., giving each object and ground the intensity or faintness corresponding to its nearness or distance, as perspective dictates. {Floral pieces} A painter of flowers can first paint the blossoms and leaves that appear in sunlight, then those in shadow, […] After that he can deal with the garden or landscape in a way that, in his judgment, is in keeping with the well-executed flowers (or fruits), which are his prime subject. {and sea pieces} In sea pieces one first lays in the sky and water, […]
Conceptual field(s)
Quotation
Men moet weten dat de kracht en gloejendheid inde Verwen, niet in de ruwigheid der schildery bestaat; men moest het, als voor gezegd is behandelen […] Want wy konnen het eeven sterk hoogen en schaduwen, waar door dezelve gloed en verheevenheid zal bewerkt worden, is het niet aanstonds door de bloote kracht der Verw, men schommel en lakseer het zo lang, tot dat het die eigenschap bezit.
[D'après DE LAIRESSE, 1787, p. 60:] Il est besoin de se rappeller que la force & la vigueur consistent dans la qualité des couleurs [NDR: peintures], & non dans la manière heurtée ou empatée dont on les emploie; de sorte qu’on doit les disposer […]par le moyen des rehauts & des ombres, & sur-tout en travaillant & fondant bien couleurs [NDR: peintures]; ce qui donnera à ce tableau la même vigueur & le même dégré de force, proportion gardée, qu’au grand,tableau exécuté d’une manière moins finie.
Conceptual field(s)
Quotation
Dewyl na de helder of somberheid des luchts zich alle dingen schikken moeten, en de tinten der voorwerpen gevonden; want het licht op de voorgrond, en de kracht der beelden, moet daar na gepast worden, […]
[D'après DE LAIRESSE, 1787, p. 61:] […] Puisque c’est d’après la clarte ou l’obscurité du ciel qu’il faut disposer toutes les autres parties, & régler toutes les teintes des objets : car la lumière de la ligne de terre & le ton de vigueur des figures doivent s’y rapporter.
Conceptual field(s)
Quotation
Wy hebben meermaals aangemerkt dat de overtolligheid in plaats van een zaak meerder kracht en luyster te geeven, de zelve verminderd en verduysterd, dat ook de te groote ruymten en luchtige omstandigheden van geen beeter uitwerkingen zyn, men moet deze twee gevaarlykheden, als Scylla en Charibdis schuwen, ik kan dezelve niet beeter vergelyken, als by overgroote armoede en verkwistende rykdom, het zy dat de eene uit een logge, sombre en zwaarmoedige verdrietende geest spruyt, en de andere uit een vlugge en al te vruchtbare geest, of wel dat zy voor neemen deze of geene na te volgen, waar van wy dagelyks veel voorbeelden zien, als den eenen de kloekheid van Carats, den ander de schoone Coloriet van Titiaan, die de bevallige zeedigheid van Raphaël, en deze de natuurlykheid van Guido […]
[D'après DE LAIRESSE 1738, p. 70:] I have often observed, that Superfluity, instead of rendring a Thing more forcible and conspicuous, has lessened and obscured it; and that too large a Ground, thinly filled, has no better Effect; we must therefore avoid this Scylla and Charibdis as two dangerous Rocks: I can’t compare such Proceedings better than to excessive Poverty and Profuseness of Wealth, whether the one arise from an indolent, dull and melancholy Temper, or the other from a lively and too fertile an one, or that some Men are superstitious Imitators of other Men’s Works; as we see daily, in one the Greatness of Caracci; in another, the fine Colouring of Titian; in this, the graceful Simplicity of Raphael; and in that, the natural Expression of Guido.
Conceptual field(s)
Quotation
Het is aanmerkenswaardig, dat de Stukken, van twee byzondere handen geschilderd, nooit of zelden het oogmerk van den Vinder konnen bereiken, maar merkelyk onderscheiden werden 't zy in de kracht, uitvoerlykheid of koleur: geen wonder, wanneer elk zyne zin en trant wil volgen, zonder elkanderen te ontzien, min of meêr of daar de Helper zo veel deel aan had als de Vinder. Wanneer zich een Veldoverste tot deeze of geene onderneeming te zwak bevind, verzoekt hy van een ander hulp, maar niet om te gebieden.
[D'après DE LAIRESSE 1787, p. 210:] Il est digne d’être remarqué que les ouvrages exécutés par deux pinceaux différens, ne remplissent, en général, pas bien le but de leurs auteurs, qu’ils manquent toujours de vigueur, & péchent par le coloris, ou par l’exécution qui n’a pas un certain fini ; ce qu’il faut attribuer au peu d’accord qui règne entre les deux maîtres, dont chacun veut briller dans sa partie, préférablement à l’autre.
Conceptual field(s)
Quotation
Deze vertoog-schets wyst ons aan de ongelykheyt der voorwerpen in een Ordinantie, en hoe men dezelve na de konst voegelyk, het een hoog en het ander laag, benevens hunne kracht, zal schikken, om een veranderlyke welstand te verkrygen […] Wat aangaat de kracht, die bestaat in licht tegen donker, en donker tegen licht: want buiten de koleur, is 'er anders geen middel om de voorwerpen tegens malkanderen te doen afsteeken als deze.
[D'après DE LAIRESSE 1787, p. 363:] Cette esquisse nous fait voir le contraste des objets, & de quelle manière il faut les disposer suivant l’art, les uns hauts, les autres bas, pour obtenir de l’accord & de la vie [NDR : litt. une convenance changeante] […] Quant à la force ou à l’effet, il consiste dans la disposition du clair contre l’obscur, & de l’obscur contre le clair ; car, excepté les couleurs, il n’y a point d’autre moyen de détacher les objets les uns des autres.
Conceptual field(s)
Quotation
Daar is zeer veel aan gelegen, dat men de regte oorzaak duidelyk aanwyze, waar uit de gemelde reflexien zyn voortkomende, naamentlyk hunne standplaats, koleur, en grootheid of kracht […] Van de koleur zal ik dit zeggen, (want de standplaats der beelden is alreede aangeweezen) dat, by aldien het gemelde licht geevende voorwerp, of beeld […] ten deelen hunne eigene koleuren verliezen, om die der anderen aan te neemen en zich daar mede te vermengen […] doch het een min het ander meer, na dat zy slaauw of krachtig, van naby of van verre, zullen gereflexeerd worden […]
[D'après DE LAIRESSE 1787, p. 409:] Il est fort important qu’on connoisse bien la véritable cause qui produit ces reflets ; c’est-à-dire, leur distance, leur couleur locale & leur force. […] ces couleurs seront absolument dégradées & perdront leur force pour prendre la teinte des autres & s’y mêler en quelque sorte […] mais cette dégradation des couleurs sera plus ou moins sensible, suivant qu’elles seront reflettées avec plus ou moins de force, et d’une distance plus ou moins grande […]
Conceptual field(s)
Quotation
Wat de kracht belangt, ik zou wit noch zwart spaaren […] Men moet zich niet laaten misleiden door deze of geene manier: volgt alleenlyk de Natuur, zo gy de Konst wil voldoen. Weg met futselen, vroeten, en morssen: tast uw werk met een kloeke hand aan. Evenwel niet op zyn Rembrands of Lievensz, dat het sap gelyk drek langs het Stuk neêr loope; maar gelyk en mals, dat uwe voorwerpen alleen door de konst rond en verheeven schynen, en niet door kladdery.
[D'après DE LAIRESSE 1738, p. 253:] As to the Force, I should not be sparing either of White or Black […] You must not suffer yourself to be swayed by this or that Manner ; follow Nature, and you will content Art. Away then with Drudgery and Muddling ; handle your Work boldly, yet not, with Rembrant and Lievens, to let the Colours run down the Cloth, but lay them smooth and even, that your Objects may seem round, and relieved only by Art, not by daubing.
Conceptual field(s)
Quotation
Zommige oordeelen, dat de Conterfeitsels van van Dyk by die van Titiaan maar waterverw gelyken, om reden dat die van Titiaan zo veel kracht in koleur, dag, en schaduwe hebben, dat die van den anderen daar niet by konnen haalen, ja een koleur, zeggen zy, welke op die wyze voor van Dyk onnavolgelyk is, en daar het zyne zich alles flets en krachteloos by vertoont: waarlyk, een belaghelyk en beschimpend oordeel. Doch dat van Dyk en Titiaan in koleur verschillen, dat staa ik hun toe; maar dat men in dit geval by de Italiaanen niet behoeft te loopen, om zulks te bewyzen, is ook zeker: want voor zo veel de krachtige Coloriet, indien het daar in bestond, belangt, zo zeg ik dat Rembrant voor Titiaan niet heeft te wyken. Maar wat is ‘t! de meeste menschen volgen gemeenlyk de dwaaze oordeelaars, welke geene dingen goed keuren, die niet op zyn Italiaansch geschilderd zyn, het zy Historien, Landschappen, of Pourtraiten.
[D'après DE LAIRESSE 1787, vol.2, p.146-147:] Il y en a qui pensent que les portraits de Van-Dyk ne paroissent que des gouaches quand on les met à côté de ceux du Titien ; à cause que les ouvrages de ce dernier sont d’un coloris & d’un clair-obscur si vigoureux, que ceux de Van-Dyk ne peuvent pas souffrir cette comparaison. Ils prétendent même que le coloris du Titien est d’une beauté inimitable, & rend celui de Van-Dyk foible & froid même : jugement qui ne paroît aussi ridicule qu’injurieux. Je conviens cependant qu’il y a une grande différence entre le coloris du Titien & celui de Van-Dyk ; mais je suis, en même tems, convaincu qu’il n’est pas nécessaire d’avoir recours aux Italiens pour trouver un bon coloris ; car si, par exemple, il ne s’agissoit seulement que de la vigueur, on pourroit citer Rembrand, qui ne le cède certainement pas dans cette partie au Titien. Mais on voit malheureusement que la plûpart du monde suit les idées de ces juges prévenus, qui n’approuvent que la manière des Italiens, tant dans l’histoire que le paysage & le portrait.