HORIZON (n. m.)
FILTERS
LINKED QUOTATIONS
Quotation
9 Op vercorten en verminderen letten, {Op de vercortinge behoeft ghemerckt.}
Ghelijck men in’t leven siet, ick bespreke,
Al ist geen metselrie, die nauwe
Wetten Behoeft, soo moet ghy doch weten te setten
Op den Orisont recht u oogh’ oft steke, {Den Orisont is, daer Hemel en water scheyden, oft somtijts daer aerde en locht scheyden.}
Dat is, op des waters opperste streke,
Al watter onder is sietmen dan boven,
En t’ander sietmen van onder verschoven.
D'après NOLDUS 2008, p. 127-128:] 9 Je vous conjure de faire attention au raccourci {Il faut faire attention au raccourci.} et à la diminution, comme on le voit dans la vie. Même si ce n’est pas de l’architecture, qui a besoin de Lois strictes, il faut quand même savoir placer votre point de fuite correcterment sur l’Horizon {L’Horizon est là où le Ciel et l’eau se séparent, ou parfois, là où la Terre et l’air se séparent.} c’est-à-dire sur la ligne supérieure de l’eau. Ce qui se trouve dessous se voit d’en haut, et le reste est vu d’en bas. 10 Pour ce qui est au fond, tu ne pourras jamais être trop vague. Tu dois être moins généreux dans les sombres que dans les clairs, et penser l’épaississement de l’Air, qui le rend bleuâtre, et qui entrave la vue de ce qui est loin et empêche toute tentative de percevoir avec précision. On peut parfois, modérément, disposer les éléments, comme si les rayons du Soleil traversaient les nuages et descendaient ensuite sur les Villes et les Montagnes. {Qu’il faut ombrager des Montagnes ou des Villes par des nuages, et montrer les nuages dans l’eau.}
Conceptual field(s)
Quotation
Wat het woord Harmoge belanght, het schijnt maer alleenlick een onondervindelicke Konst-grepe te beteyckenen, door welcke d’allerbehendighste Konstenaers onghevoelighlick en steelsch-wijse van d’eene verwe in d’andere vallen, sonder datmen de rechte verwisselingh en ’t rechte afscheydsel der selvigher verwen eenighsins kan bespeuren. Wy oordeelen ’t oversulcks niet onghevoeglick tot breeder verstand van dese Harmoge, ofte dit verschiet, een exempel of twee uyt de nature voord te brengen. Want indien wy de gantsch seldsaeme vermenghinge van Zee en Lucht in haer ontwijcken ende ververren oyt hebben aenghemerckt, het en kan ons niet onbekent sijn, hoe wijse beyde ontrent den Horizont ofte ontrent den ghesichteynde, uyt ons ghesicht verliesen; dewijsse nae haer verflauwende verschiet sachtelick in malckander loopen, sich in eenen bedommelden nevel-mist soo wonderbaerlick vereenighende, dat het ons onmogelick is ’t rechte affscheydsel der selvigher aen te wijsen, siet Stat. Papinius Lib. V. Thebaid. Daer is noch in den reghen-boghe een klaerer bewijs van sulcken verschiet der verwen te vinden. Want alhoewelmen in dit veelverwige wonder-werck der nature een groote verscheydenheyd der Coleuren ghewaer wordt, nochtans kanmen niet sien dat de selvighe erghens hardelick aen malckander stooten, dewijlse door een seer aerdigh ververuwde verdrijvinghe niet alleen sachtelick in malckander schijnen te vloeyen, maer oock uyt malckander te groeyen; offe schoon in haere uyterste deylen dapper verschillen, evenwel wordense een in ’t raeken; wantse weder-sijds in haeren tusschen grond soo gantsch soetelick verdwijnen, dat men noch d’eene noch d’andere bescheydenlick sien kan; ende in stede van d’een of d’ander vindt men maer alleen de verstervinghe van twee verwen, die allenghskens verbleyckende heymelick in malckander worden versmolten, siet Ovid. Lib. VI. Metamorph. en Seneca Lib. I. Nat. quaest. Cap. 3.
[Suggested translation, Marije Osnabrugge:] What the term Harmoge is concerned, it appears to just mean an invisible Art-practice, by which the most able Artists move inappropiately and furtively from one colour to the next, without any possibility to perceive the real change and the real border of the same colours. For this reason we do not find it unseemly to produce an example or two from nature to futher understand this Harmoge or chromatic degradation. Because if we have ever seen the rather rare mixing of Sea and Sky in its reclining and distancing, it cannot be unknown to us, how we lose them both out of sight near the Horizon or the vanishing point; the manner in which they softly flow into eachother towards the fading chromatic degradation, uniting themselves so miraculously in a damp fog, that it is impossible to us to point out its true border, see Stat. Papinius (…). In the rainbow we can find an even clearer proof of such a degradation of colours. Because although one becomes aware of the great diversity of colours through this multicolour miracle-work of nature, nevertheless one cannot see that they bump harshly against eachother somewhere, while they appear to not only softly flow into eachother through a very fine painted diminuition of colours, but also grow away from each other; although they differ very much in the outer parts, yet they become one in touching; as they disappear so sweetly in their shared space, that one cannot see one or the other separately; and instead of one or the other one only finds the corruption of two colours, that are secretly melted into eachother by gradually fading, see Ovid (…).
The terms verschiet, verdrijving and versterving are difficult to translate to English. I have chosen the terms degradation (of colours), diminuition and corruption. The user is advised to carefully reconsider these suggested translations. [MO]
Conceptual field(s)
Quotation
I. De plaets is van noode te weten daermen hangen wil dat ghemaeckt sal worden, om verscheyde redenen; om 't licht: om de hooghte des plaets: om soo vorder ons afstant en
Orisont te nemen; waer toe oock dient dat alle Ordineerders de grondt van de Perspectif behooren grondigh te verstaen.
I. Il est nécessaire de connaître le lieu où l’on veut accrocher ce qui sera fait, et cela pour plusieurs raisons : pour tenir compte de la lumière, de la hauteur du lieu, et également pour que nous puissions prendre du recul et situer l’horizon comme il convient, ce pourquoi il est utile à tous les ordonneurs de comprendre de façon approfondie les fondements de la perspective.
Conceptual field(s)
Quotation
Aldus verdreven wesende, salmen onder het uyterste van het Landtschap, boven ’t flaeuwste, ofte daer de Locht achter de Berghen, en beneden den Orizont of Zichteynder schijnt te gaen, een geheel dun Masticot strijcken, leggende alsoo een streeck langhs het voorschreven Landtschap, of Berghen, en drijven dan alsoo van onderwaerts, naer het Purperken toe, tot het daer in smelte en sich verliese: ’t Welck met een luchtige en veerdighe handt sonder daer in te knoeyen wil gedaen wesen, want anders wort het vuyl, en loopt somtijdts oock wel perijckel om door ’t Papier heen te arbeyden.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Once it is diminished like that, one should thinly apply Massicot, under the far end of the Landscape, above the weakest, or there where the Air appears to go behind the Mountains and beneath the Horizon, as such placing a line along the aforementioned Landscape, or Mountains, and blending it then from below, towards the Purple, until it melts in it and is lost: Which should be done with a loose and competent hand without messing with it, because otherwise it will become dirty, and sometimes also runs the risk to come through the Paper.
Conceptual field(s)
Quotation
Ten Tweeden, een schoonen, suyv’ren, en gestreckten locht, die wat sommer en koelder van ghesteltheydt schijnt, sonder veel verscheydentheyt der Coleuren, moet aengeleyt worden met schoon Ascus, als boven geset is; en met dit selve Blaeuw dat met wat meer Wits getempert is, salmen onder het bovenste Blaeuw aenleggen, en soetjens van boven nederwaerts verdrijven, invoegen dat het altijdt een versoetend Blaeuw blijve, en op den Orizont het lichtste kome te wesen; dan salmen met den voorschreven Ascus hier en daer eenige veranderlijcke streecken, flaeuwelijck in ’t verschiet aenwijsen, altijt opmerckende datse wijckende blijven, en groote ruymte vertoonen.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] Secondly, a clean, pure and quiet Air, which appears a bit more somber and cool of condition, without a lot of variety of Colours, should be build up with clean Ascus, as said above; and with the same Blue, mixed with some more White, one will build up underneath highest Blue, and gradually blend from high to low, and it always has to remain a sweetening blue, and be the lightest on the Horizon; then one should vaguely accentuate some variable touches in the distance with the aforementioned Ascus, always observing that they remain diminishing, and show great depth.
Conceptual field(s)
Quotation
Men neem nu in acht dat die dwarsse, welke door het stuk loopt, Horizont genaamt word; en het Oogje, het oogpunt. [ndr: reference to illustration] De Linien, die uit dezelve voortkoomen, al waaren ‘er noch zo veel, zijn Oogstralen. De Dwarsstreep, die daar onder regt door loopt, is de Bazis of Grondlinie. De twee streepjes aan weerzyden den Horizont, noemtmen Distantie. Aldus geeven wy elk hune eigen benaamingen. Deze moetmen geduurig nazien; om dezelve van buiten te kennen, en zo het gebeurt, dat ‘er een dwarsse linie tusschen de Bazis en den Horisont is, dan zegtmen Paralel aan den Horizont, doch zo dezelve heel laag is, dan noemt men die Paralel aan de Bazis.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] One observes that this transversal [ndr: line] that runs through the piece, is called Horizon; and the little eye, the point of view. The lines that come from it, even if there are many, are eye beams. The transversal line, which runs straight through it, is the basic or ground line. The two lines on either side of the Horizon, is called distance. As such we give each their proper name. One should review these at length; to learn them inside out, and if it happens that there is a transversal line between the Basis and the Horizon, one calls it parallel to the horizon, but if it is very low, one calls it parallel to the Basis.
Conceptual field(s)
Quotation
De laatsten is den Horizont, zijnde van geen minder belang, ten opsichte van het gebruik, in zodaanige Teekeningen eener ordinantie, op dat d’eene Horizont met den ander, over een komt; te weeten die des models, met die van u konzept, waar in hy gebruikt word. Een zaak die door veele zeer onagtzaam werd verzuimt, denkende dat het zo naau ‘er niet op aan komt: gebruikende zo wel haar Modéllen, die met een hooge Horizond geteekend zijn, in een Ordinantie met een laage, en zo ook in tegendeel, die naar een laage, in een hooge Horizond.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] The last is the horizon, being of no lesser importance, with regard to its use, in these drawings of a composition, in order that one horizon coincides with the other; that is to say the one of the model with the one of your concept [ndr: invention] in which it is used. A thing which is carelessly neglected by many, thinking that it is not so important: using both their models, which are drawn with a high horizon, in one composition with a low [ndr: horizon] and also the contrary, those with a low, in a high horizon.
Conceptual field(s)
Quotation
Om nu met gewisse treeden, tot het geheim der konst, in ordre te gaan, zullen wy het werk en den Konstenaar in zyn beezigheden volgen, en deze grondreegelen voor af laaten gaan, door hem in het ordineeren van een stuk waar te neemen. Hy geeve dan voor al wel acht, waar zyn stuk geplaatst moet worden, om den Horisont en oogpunt wel te stellen. Hy moet letten waar den dag van daan komt, of het krachtig gedaagd moet zyn, en vlak van schaduw, als digt aan de glaazen, dan zwak en smeltende, wanneer het ver daar af zy, het welk men, of in een Landschap of kamer, haast gewaar zal worden, en of het in de schaduw gloeijend moet zyn of niet; want het is zeker, dat de voorwerpen, schoon levensgroote, in die twee plaatzen zeer verschillende zyn, zo wel als kleene dingen: wie zulks niet bevatten kan, moet een gering verstand bezitten. Hy neem desgelyks nauw acht op de Perspectief, en vaar als dan voord, met schilderen, na de voorverhaalde wyze van handelen, welke, wel waargenomen, de koleuren zuyver gespaard, ider op zich zelf daar het behoord, en nochtans daar zy eindigen, met groote penseelen of borstels, in malkander verdreeven zynde, zo zal hy gewisselyk een goed stuk werks volvoeren.
[D'après DE LAIRESSE, 1787, p.57-58:] […] ce qu’il faut observer dans la composition d’un tableau. Il doit commencer, avant tout, par remarquer dans quel endroit & à quelle hauteur le tableau qu’il va faire doit être placé, a fin d’en bien disposer en conséquence, l’horizon & le point de vue. Il observera aussi de quel côté tombe le jour, & s’il faut que la lumière soit ouverte & forte, le tableau devant être placé près du jour; ou si elle era faible & vague, à cause que l’ouvrage doit se trouver loin de la fenêtre. Il ne faut pas non plus qu’il néglige de donner aux reflets & aux ombres mêmes le degré de force qui leur convient; car il est connu que les objets de grandeur naturelle ne font pas moins un effet fort différent, suivant la lumière à laquelle ils sont exposés, que les petits tableaux de chevalet; ainsi qu’il est facile de s’en convaincre. Il doit de même fixer son attention sur la partie de la perspective; pour se mettre ensuite à exécuter, suivant la méthode de manier le pinceau que nous avons indiquée plus haut, en disposant avec intelligence & franchise les couleurs locales, & en les fondant ensemble avec la grande brosse; ce qui le conduira à produire un bon ouvrage.
Conceptual field(s)
Quotation
Worden wy dan door een verbeelding der natuur misleid, hoe veel te grooter achten wy den Konstenaar niet die zulks te weeg gebracht heeft? […] Dit aldus zynde, zo moeten wy ook trachten de natuur en de waarschynlykheid op te volgen, en vooral op de regelen der Perspective Optique acht […]Hier uit volgt, dat de laage oog- en zichtpunten, of horizont, de beste en natuurlykste in een Conterfeitsel zyn, die het meest de zinnen zullen bedriegen en misleiden, wanneer het licht en de afstand, volgens de eigenschap der plaats daar men het stellen wil, wel waargenomen zyn. Doet men zulks niet, zo zal men ook een strydige uitwerking zien met die welke men daar van verwagt heeft.
[D'après DE LAIRESSE 1738, p. 360:] If we are thus misled by a Representation of Nature, how great must the Master be who did it ! […] If this be the Case, we ought to endeavour to follow Nature and Likelihood, and principally to observe the Rules of Perspective [ndr : Optics] […] Hence it follows, that low Horizons, or Points of Sight, are the best and most natural in a Portrait, and will most deceive the Senses, if the Light and Diftance, with respect to the Place where the Picture is to be set, be well observed ; otherwife the Effect will be contrary to what we expected.