OOGPUNT (n. n.)
TERM USED IN EARLY TRANSLATIONS
/FILTERS
LINKED QUOTATIONS
Quotation
Men neem nu in acht dat die dwarsse, welke door het stuk loopt, Horizont genaamt word; en het Oogje, het oogpunt. [ndr: reference to illustration] De Linien, die uit dezelve voortkoomen, al waaren ‘er noch zo veel, zijn Oogstralen. De Dwarsstreep, die daar onder regt door loopt, is de Bazis of Grondlinie. De twee streepjes aan weerzyden den Horizont, noemtmen Distantie. Aldus geeven wy elk hune eigen benaamingen. Deze moetmen geduurig nazien; om dezelve van buiten te kennen, en zo het gebeurt, dat ‘er een dwarsse linie tusschen de Bazis en den Horisont is, dan zegtmen Paralel aan den Horizont, doch zo dezelve heel laag is, dan noemt men die Paralel aan de Bazis.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] One observes that this transversal [ndr: line] that runs through the piece, is called Horizon; and the little eye, the point of view. The lines that come from it, even if there are many, are eye beams. The transversal line, which runs straight through it, is the basic or ground line. The two lines on either side of the Horizon, is called distance. As such we give each their proper name. One should review these at length; to learn them inside out, and if it happens that there is a transversal line between the Basis and the Horizon, one calls it parallel to the horizon, but if it is very low, one calls it parallel to the Basis.
Conceptual field(s)
Quotation
Nademaal de Teekenkonst, gelijk ik aangeweezen heb, het fondament zy, waar op de Schilderkonst vast steund; zo is ’t desgelyks onweederspreekelijk, dat de Perspektief de grondregel is van de Teekenkonst, buiten de welke niemand, onmoogelyk een vast Teekenaar kan worden, […] De Teekenaars, kunnen zonder kennisse der zelve, onmoogelyk tot de Schilderkonst geraakten, al konden zy noch zo deftig teekenen: Vermits het Oog-punt, Plaanum, en Distantie, alleen de wegwijzers zyn. Een zeeker Schrijver zegt, dat de Schilderkonst en Perspektief, een zelve zaak zy; om dat’er geen Schildery zonder Perspektief is. Het geene wel ten deelen, maar niet geheel waar gemaakt zou konnen werden: Nademaal de Voorwerpen die niet zonder Schaaduwe kunnen zyn, daarom niet een en ’t zelfde als de Schaaduwe is. Maar dit is een vaste stellinge die op reeden steund, dat een Schilder de Perspektief in geen zyner werken voorby kan gaan; hy kan geen streep trekken, ja niet eenen streek met de Penseel haalen, of het moet met de zelve over een koomen. Zy steld de maat der dingen, en doet de Kouleuren voortkomen of wegwijken, in plaats van ’t Schildery dat het ook is. Waarom een Konstenaar de grondreegulen der Perspektief voor al moet kennen. [...] De grootste Meesters in Italien, zyn zodaanig van gevoelen, dat men onmoogelyk een ordentelijke gedachten opstellen, of voortbrengen kan, daar al de Konst-reegulen in gebruikkelyk, niet uit de grond opgehaald werden. Nochtans zegt men dat Raphaël zelfs, in eenige Teekeningen, de Perspektief versloft heeft, schoon hy dezelve wel verstond. Michel Angelo in tegendeel, heeft niets daar van geweeten, waar over hy meenigmaal van d’een en d’ander berispt geworden is.
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] While the Art of Drawing, as I have shown, is the foundation on which the Art of Painting firmly leans; it is likewise undeniable that the perspective is the principal rule of the Art of Drawing, without which nobody can ever become a steady draughtsman, […] Without knowledge of it, draughtsmen can impossibly reach the Art of Painting, no matter how nicely they could draw: As the point of view, planum [ndr: surface] and distance are the only signposts. A certain author says, that the Art of Painting and the perspective are one and the same; as there is no painting without perspective. Which can be found to partially, but not entirely, true: Although objects cannot be without a shadow, they are not the same as the shadow. But it is a strong argument which is built on reason, that a painter cannot by-pass perspective in any of his works; he cannot draw a line, yes not even draw one stroke with his brush, or it has to agree with it. She sets the measure of things and makes the colours come forth or recline, wherever it is in the painting. Which is why an artist should foremost know the principal rules of perspective. […] The greatest masters in Italy are of the opinion that one can impossibly compose or bring forth an orderly thought, if all the art rules that are used in it are not coming from the basis. Nonetheless they say that even Raphael has neglected the perspective in some drawings, although he understood it. Michelangelo on the other hand, knew nothing about it, for which he was frequently reproached by some or another.
École italienne
MICHELANGELO (Michelangelo Buonarroti)
RAFFAELLO (Raffaello Sanzio)
Conceptual field(s)
Quotation
[…] zo zal ik met de Zitplaats of Afstand, eerst beginnen. Het is wel te begrypen, dat aan de Verkiezinge dezelve, veel geleegen is, om het Modél of Voorwerp, bekwaamlyk zonder Mistalligheid, in zyn geheel te zien. Voor het byzonder en Net uitvoeren, zo kan men des Noods zynde, wat naader zitten of Staan, mits het Oogpunt altyd waarneemende; ’t geen gemakkelyk zal geschieden, voor die in de Perspektief ervaaren zyn:
[suggested translation, Marije Osnabrugge:] […] I will then first start with the place to sit or distance. It is easy to understand, that much depends on the choice itself, to adequately see the model or object as a whole without obstruction. In order to execute precisely and neatly, it may be needed to sit or stand a bit closer, while always observing the view point; which can easily be done by those who are experienced in the perspective.
This paragraph is phrased differently in the German translation of 1705. [MO]
Conceptual field(s)
Quotation
Om nu met gewisse treeden, tot het geheim der konst, in ordre te gaan, zullen wy het werk en den Konstenaar in zyn beezigheden volgen, en deze grondreegelen voor af laaten gaan, door hem in het ordineeren van een stuk waar te neemen. Hy geeve dan voor al wel acht, waar zyn stuk geplaatst moet worden, om den Horisont en oogpunt wel te stellen. Hy moet letten waar den dag van daan komt, of het krachtig gedaagd moet zyn, en vlak van schaduw, als digt aan de glaazen, dan zwak en smeltende, wanneer het ver daar af zy, het welk men, of in een Landschap of kamer, haast gewaar zal worden, en of het in de schaduw gloeijend moet zyn of niet; want het is zeker, dat de voorwerpen, schoon levensgroote, in die twee plaatzen zeer verschillende zyn, zo wel als kleene dingen: wie zulks niet bevatten kan, moet een gering verstand bezitten. Hy neem desgelyks nauw acht op de Perspectief, en vaar als dan voord, met schilderen, na de voorverhaalde wyze van handelen, welke, wel waargenomen, de koleuren zuyver gespaard, ider op zich zelf daar het behoord, en nochtans daar zy eindigen, met groote penseelen of borstels, in malkander verdreeven zynde, zo zal hy gewisselyk een goed stuk werks volvoeren.
[D'après DE LAIRESSE, 1787, p.57-58:] […] ce qu’il faut observer dans la composition d’un tableau. Il doit commencer, avant tout, par remarquer dans quel endroit & à quelle hauteur le tableau qu’il va faire doit être placé, a fin d’en bien disposer en conséquence, l’horizon & le point de vue. Il observera aussi de quel côté tombe le jour, & s’il faut que la lumière soit ouverte & forte, le tableau devant être placé près du jour; ou si elle era faible & vague, à cause que l’ouvrage doit se trouver loin de la fenêtre. Il ne faut pas non plus qu’il néglige de donner aux reflets & aux ombres mêmes le degré de force qui leur convient; car il est connu que les objets de grandeur naturelle ne font pas moins un effet fort différent, suivant la lumière à laquelle ils sont exposés, que les petits tableaux de chevalet; ainsi qu’il est facile de s’en convaincre. Il doit de même fixer son attention sur la partie de la perspective; pour se mettre ensuite à exécuter, suivant la méthode de manier le pinceau que nous avons indiquée plus haut, en disposant avec intelligence & franchise les couleurs locales, & en les fondant ensemble avec la grande brosse; ce qui le conduira à produire un bon ouvrage.
Conceptual field(s)
Quotation
[…] is best zich in eenzaamheid te begeeven, voorzien van papier, pen en int of kreon, en wanneer het bestek der ordinantie, het zy in de hoogten of lengte, vast gesteld is, dan het planum of de grond aangewezen, en het oogpunt gezet, […]Dit gedaan zynde, zo vergaderd uwe zinnen by één om het voorgenomene te onderzoeken, en gevoegelykst het zelve te vertoonen, benevens welke perzonaadien, […] Is 'er noch een andere party die minder te zeggen heeft, en echter tot de volmaaking vereist word, dat de schikking of ordinantie betreft; wyst zulks met stippen op zyn plaats aan, zonder u te verwarren, want als het voornaamste wel geplaatst is, volgd het overige van zelf. Dus verre het gebracht hebbende, zo is het genoeg om wanneer, het u behaagd de zaak te hervatten en uit te pluyzen, weder-om met de voornaamste perzoonen beginnende; overweeg dan door welke hertstogten zy bewoogen zyn […] hoe zy Contrasteeren […]Teeken dit alles op een tweede stuk papier […] Vald dan met nieuwe lust, nu en dan, daar weder aan, overleggende wat naakt of gekleed, schoon of gemeen moet wezen, benevens de schakeering der koleuren, hare harmonie en reddering, dus werd het voltooid; en dit is myns oordeels het heilzaamste middel, om u geheugen te ontlasten en te hulp te komen.
[D'après DE LAIRESSE 1787, p. 108-110:] Le meilleur moyen pour prévenir ce désagrément, c’est de se retirer dans un lieu tranquille, muni de papier & de crayons ; & après qu’on aura arrêté la grandeur du champ que doit remplir la composition qu’on se propose de mettre sur la toile, on commencera par en indiquer les plans & par fixer le point de vue […] Ensuite on recueillera ses esprits pour examiner le sujet qu’on projette d’exécuter, ainsi que la manière la plus convenable de le disposer, de même que de grouper les principaux personnages […] Quant aux accessoires, on ne fera que les indiquer par des points jusqu’à ce qu’on mette ensemble la composition ; car lorsque les principaux objets sont bien placés, les autres suivent d’eux-mêmes la disposition générale. Ce travail étant fini, on le reprendra pour examiner avec soin ce qu’on aura fait, en commençant de nouveau par les principales figures, & en considérant quelle est la passion qui doit les faire agir […] de quelle manière elles doivent contraster entr’elles […] On tracera tout cela sur un autre morceau de papier […] examiner quelles figures doivent rester nues, quelles autres ont besoin d’être drapées ; ce qui demande un caractère noble ou commun ; pour passer ensuite à la disposition générale des couleurs locales & à leur harmonie : de cette manière, on parviendra à terminer l’ouvrage avec une grande facilité sans se fatiguer la mémoire
Conceptual field(s)
Quotation
Myn gevoelen is, dat dit voorige meest uit de eigenzinnigheid van den Konstenaar voortkomt; en dat 'er niets meer in een Wedergaa word vereischt, als een evengelyk oogpunt en gelykvormigheid der beelden, wanneer ze op een gelyke hoogte hangen moeten: maar die het overige daar by wil gevoegd hebben, zoekt het vyfde rad aan een wagen. Want waarom zoude ik myn vermaak niet mogen hebben, na myne lust in het beschouwen van een naare wildernis te hebben geboet, zulks ook te doen in het zien van een aangenaame vlakte, of in het verschil van een Landschap met bosch in tegenstelling van een zoete rivierkant en een vermaakelyke doorzicht? My dunkt, de naam [ndr : Weêrgaâs] zelf wyst het genoegsaam aan, te weeten dat het twee Stukken zyn van een gelyke hoogte en breette, gelykvormig van lyst, hun licht ontfangende uit eene zelve zyde der plaats daar zy hangen, het zy over of naast malkander, meest even zwaar of vol werk, gelyke grootte der beelden, verminderende allengs na het oogpunt. En belangende de gedachten, of het concept, hoe verschillender hoe beter en aangenaamer; op dat men den ryken en vloeijenden geest des Meesters daar in gewaar moge werden.
[D'après DE LAIRESSE 1787, vol.2, p.29:] Il me semble que ces raports dépendent entièrement de la volonté de l’artiste, & que les seules choses qu’il faille absolument observer dans deux tableaux destinés à servir de pendans, se reduisent à un point de vue égal & à une parfaite uniformité entre les figures, lorsqu’on veut les pendre à une même hauteur : le reste est tout-à-fait arbitraire & même inutile. Car pourquoi ne seroit-il pas permis, après avoir satisfait sa curiosité à regarder un désert affreux, de récréer sa vue à voir une campagne fertile & agréable, ou de contenter son goût, en passant successivement d’un paysage ombragé, à un site ouvert, ou à une vue du Rhin ou de quelque marine. Il me semble que le mot Pendans donne assez à entendre que ce sont deux tableaux d’une même grandeur, avec une bordure semblable, qui recoivent le jour du même côté, soit qu’ils pendent l’un vis-à-vis ou l’un à côté de l’autre, à peu près également remplis d’objets, avec des figures de même grandeur, qui diminuent en égale proportion, en fuyant vers le point de vue. Quant à la composition, plus elle diffère dans les deux tableaux, plus il en résulte de beauté & d’agrément, parce que cela nous prouve la richesse d’idées du maître.