{Ons oogmerk.} Van welke zaaken alle om niet nader te handelen, zullenwe wederom, als omtrent de leevendige geschiet is, den Schilderenden leerling de verwen op ’t pallet geeven, latende na ’t voorraat, zig daar van dienen; gelijk hy ook nergens voor zal behoeven verleegen te staan; als hy deese twaalf navolgende getempert zal hebben; te weeten {Toepassinge der verwen.} 1. Keulse aarde, ligten oker en wit. 2. Keulse aarde. 3. Keulse aarde, lak en wit. 4. Bruin rood, keulse aarde en wit. 5. Omber en wit. 6. Omber, lak en wit. 7. Bruin oker, lak en wit. 8. Omber en swart. 9. Omber en wit. 10. Omber, swart en wit. 11. Swart en wit. 12. Swart en lak.
Het Sesde en Laatste boek: Handelende van de verwen der viervoetige dieren en haar vleesch; mitsgaders van den Mensch. Agtste hooftdeel: Van ’t kolorijt van een Dood Mensche, p. 189-190
BEURS, Willem, De groote waereld in ’t kleen geschildert, of schilderagtig tafereel van ’s waerelds schilderyen. kortelijk vervat in Ses Boeken. Verklarende de hooftverwen, haare verscheide mengelingen in oly, en der zelver gebruik. Omtrent de meeste vertoningen van de zigtbare natuire. Leersaamelijk den liefhebbers en leerlingen der Ed. Schilderkonst medegedeelt van Wilhelmus Beurs, Schilder, Amsterdam, Johannes en Gillis Janssonius van Waesberge, 1692.