Doch overmids d’outste en beste Konstenaers de voornaemste kracht haeres wercks niet soo seer en stelden in ’t opghepronckte cieraet van schoone en kostelicke verwen als in een slecht effene maniere van wercken doe ter tijd ghebruyckelick, so plaght sich desen gantsch prijswaerdighen naer-yver ontrent d’eenvoudigheydt der Konste so gheluckighlick besigh te houden, dat de Konst-gherige Nae-yveraers de soete vermaeckelickheyd der konste (die uyt sulcken onbedwongen naevolghinghe ontstond) recht ghesmaeckt hebbende, met eene oock tot meerder neerstigheydt ontsteken wierden, niet alleen doer d’aenmerckinghe van het menighvuldighe gebruyck deser Konsten, maer oock door d’aenmerckinghe van d’overgroote eere die de Konstenaers allenthalven plaghten te genieten. Dese ghenoten eere was ’t smaeckelicke hengelaes, waer door haeren vlijt wierd opghescherpt om so gretighlick nae de Konst te snacken, dat sy haer selven met de daghelicksche Konst-oeffeningh van andere Meesters niet langher en verghenoegden, soeckende altijd door een vrymoedighe stoutvaerdigheyd yet niews aen te vanghen.
De rechte en slechte eenvoudigeyt deser Konsten heeft den voordgangh der selviger benevens andere middelen mede veroorsaeckt. Want ghelijck wy bevinden dat die ghene allernaest tot de volmaecktheyd quaemen, dewelcke d’aenghenaeme bevalligheyd haerer wercken niet soo seer en stelden in ’t ydele waenkunstighe verw-gepronck als wel in de kracht van een onvervalschte Teycken-konst ende in ’t naturelick ghebruyck van weynighe en gantsche ghemeyne verwen; so plaghten oock d’opdrechtelick goed-aerdighe Leerlinghen, die ’t met de Konste wel meynden en haere gewesene Leermeesters geen schande sochten aen te doen, sich aen dese gantsch loffelicke eenvoudigheyd standvastighlick te verbinden, den voornaemsten ernst haerer Aemulatie daerin stellende dat sy dese eygenschap der ouder Meesters recht wel moghten treffen.
Dionysius Halicarnassensis {In Isaeo} stelt ons de eerste reden voor ooghen, wanneer hy drijft dat d’oude tafereelen in een gantsch wonderbaerlicke eenvoudigheyd der Coleuren haeren voornaemsten lof uyt de bevallighe nettigheyd der teyckeninghe trocken; ghelijck de nieuwe daer en teghen allermeest op ick en wete niet wat voor een verscheyden verwig cieraet stonden, als wesende slechtelick en gaer sorghelooslick gheteyckent, siet oock Themistius de Amicitia, daer hy ’t selvighe punt op de selvighe maniere voorstelt. De tweede reden vloeyt uyt d’eerste; want ghelijck d’eerste reden d’oude stucken boven de nieuwe verheft, van weghen d’eenvoudighe ende onbedwonghen bevalligheyd diemen daer in plaght te vinden, soo schijnt de tweede reden d’oude wercken allermeest te roemen, van weghen een gantsch voortreffelicke hooghwaerdigheyd ofte Majesteyt diese uyt d’eenvoudigheyd van d’oude Konste als noch behouden.Porphyrius {Lib. ii. de Abstinentia}, seght dat de nieuwe Beelden der Goden met verwonderinghe worden aenghesien, om de waerdigheyd des wercks; maer dat d’oude daerenteghen gheducht worden, om dat d’eenvoudigheyd haeres wercks met de heerlicke Majesteyt der Goden aller best overeen komt.