Alhoewel nu d’oude Konstenaers buyten twijfel door de hitte haeres volgh-lusts en door d’onverdraeghelicke onwederstaenlicke prickelen des naer-yvers krachtighlick tot een gantsch ernstighe oeffeninghe deser Konsten aengedreven wierden, nochtans moghen wy niet dencken dat dese Konsten aleen door d’onderlinghe Aemulatio der Konstenaeren ghevoordert sijn gheweest, maer wy houden ’t daer voor dat den grooten naem van vele welsprekende mannen de wackere gheesten der Konstenaeren met eenen oock opgheweckt heeft om yet wat te verrichten ’t welck dierghelijcke eere verdienen mocht.

De bysondere fortuyne der Konstenaeren dient eyndelick tot besluyt van het ghene wy tot noch toe geseyt hebben; aengesien de vaerdighe toegheneyghtheyd onser Konst-lievende nature, de sorghvuldigheyt van goede Ouders en trouwe Meesters, de vreese van strenghe wetten, des naeryverslust, de eenvoudigheyt en soetigheyd deser Konsten, als oock alle d’andere voorgaende middelen sonder de bysondere fruyne der Konstenaeren seer weynich vermoghen. Dient ondertusschen aenghemerckt, dat wy alhier niet en spreken van dat blindt gheval ’t welck den Hond van Protogenes en ’t Paerd van Nealces door ’t behulp van een onverduldighe korselheyd volmaeckt heeft; maer van die fortuyne, de welcke den Konstenaer als haer eenigh dierbaer troetel-kind gunstighlick omhelst en by der hand neemt, om hem in de kennisse van groote Koninghen en maghtighe Princen te brenghen. (…) Alhoewel het dan blijckelick is dat de bysondere Fortuyne der Konstenaeren een sonderlingher ghewight heeft, nochtans moghen wy niet dencken dat de gantsche Fame der Konstenaeren maer alleen aen de Fortuyne hangt; want het immers vereyscht wordt dat sich den Konstenaer door ’t eene of ’t andere werck soude bekent maecken, eer hy de goede gunste van d’allergheringhste Liefhebbers kan verwerven.

't Ghene wy voor desen alreede voor ghehouden hebben, moet hier en elders al wederom verhaelt worden; dat wy naemlick de kracht der oprechter imitatie niet behooren te stellen in 't nae-aepen van uytwendighe verciersels, maer dat wy meest van allen d'inwendighe kracht des wercks moeten uyt drucken. Laet ons dan altijdt nieuwe achtinghe daer op nemen, wat een sonderlinghe bevalligheydt d'oude Meesters in 't wercken ghehadt hebben; hoedaenigh haer voornemen gheweest is; wat maniere van stellinghe sy hebben ghebruyckt, als oock hoe dat hun selfs die dinghen, dewelcke maer alleen tot vermaeck scheenen te dienen, den wegh tot eenen eeuwigen naem hebben ghebaent. Voor end'alleer wy dese dinghen grondighlick begrijpen, soo en is het ons niet moghelick d'oude wel nae te volghen.