Dewijle dat sommighe Verwen nootsaeckelijck vet moeten Gegomt wesen, en andere wederom mager, oock eenige sonder die; soo moetmen in ’t Natmaecken en temperen der selve, sorge dragen dat hier in de mate behouden worde, volghens dat de nature der Verwe lijden mach: gelijck daer dan is de Meny, de Masticot, Brezilje Verwe, Fermilioen, en oock den Ascus konnen wel stercke Gomme verdragen, maer alle de andere Verwen moghen wel met wat mager Gom-water ghetempert zijn. ’t Geen men tot Carnatie ofte Lijf-Verwe in de Naeckten wil ghebruycken, temperen sommige met Lijm-water; dan dese wil wel wat warm verbesicht werden.