De bysondere fortuyne der Konstenaeren dient eyndelick tot besluyt van het ghene wy tot noch toe geseyt hebben; aengesien de vaerdighe toegheneyghtheyd onser Konst-lievende nature, de sorghvuldigheyt van goede Ouders en trouwe Meesters, de vreese van strenghe wetten, des naeryverslust, de eenvoudigheyt en soetigheyd deser Konsten, als oock alle d’andere voorgaende middelen sonder de bysondere fruyne der Konstenaeren seer weynich vermoghen. Dient ondertusschen aenghemerckt, dat wy alhier niet en spreken van dat blindt gheval ’t welck den Hond van Protogenes en ’t Paerd van Nealces door ’t behulp van een onverduldighe korselheyd volmaeckt heeft; maer van die fortuyne, de welcke den Konstenaer als haer eenigh dierbaer troetel-kind gunstighlick omhelst en by der hand neemt, om hem in de kennisse van groote Koninghen en maghtighe Princen te brenghen. (…) Alhoewel het dan blijckelick is dat de bysondere Fortuyne der Konstenaeren een sonderlingher ghewight heeft, nochtans moghen wy niet dencken dat de gantsche Fame der Konstenaeren maer alleen aen de Fortuyne hangt; want het immers vereyscht wordt dat sich den Konstenaer door ’t eene of ’t andere werck soude bekent maecken, eer hy de goede gunste van d’allergheringhste Liefhebbers kan verwerven.