Die gene dan de welcke door den volstandigen ernst harer Aemulatio d’eenvoudigheyd der ouder wercken gheluckighlick hadden uytgedruckt, vonden haere herten so dapper daer in verghenoeght, dat haer ghemoed door de soete vermaeckelickheydt der Konste eenmael gheketelt sijnde, sich niet en ontsach den aller swaersten arbeyd t’ondergaen, op hope dat het de loffelicke eygenschappen der ouder Meesters door een onbedwonghen naevolginghe naerder en naerder souden treffen;